در یکی از روزهای سال 1346 خداوند به خانواده‌ای از اهالی نجف اشرف عطیه‌ای به نام «حسین» عطا فرمود. از همان آغاز بارقه‌هایی از هوش و استعداد شگرف در این عطیه دیده می‌شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی رژیم منحوس و مستبد صدام که احساس خطر از جانب علماء می‌کرد دستور داد تا همه آنها را از خانه و کاشانه خویش بیرون و راهی ایران نمایند یکی از این خاندان پاک طینت پدر سیدحسین به نام سیدرضا بود که ایشان پس از ورود به ایران راهی مشهد مقدس گردید. سیدحسین در سال 1364 با توجه به علاقه وافر و هوش فرواوان وارد حوزه علمیه مشهد گردید. ایشان در حوزه علمیه از خرمن اساتیدی چون آیت الله مرتضوی و قاضی‌زاده خوشه برچید و مدارج علمی حوزه را تا سطوح عالی سپری کرد در سالهای حضور در حوزه به تدریس نیز پرداخت و برادران و خواهران فراوانی از محضر ایشان بهره‌ای علمی فروان بردند.